Çılgın bir yılı bitirdik.
Bu seneyi anlatmak için daha uygun bir kelime olabilir miydi bilemiyorum. Kaotik, stresli, tutarsız, şaşırtıcı, öğretici, yorucu… kelimelerinin tamamı da kullanılabilirdi belki.
“YKS annesi” olmanın ne demek olduğunu deneyimlediğim bir yıldı. Her gencin süreci farklı oluyor biliyorum. Farklı kazanımlar oluyor, sınava hazırlanan her aday kendi hakkında yeni keşifler yapıyor. Genç danışanlarımın bu süreçten öğrendikleri şahane şeylere tanık oldum. Ve şimdi gördüm ki ebeveynlik macerasında başka bir “level” mış, bizzat yaşadım, kesin bilgi, yayalım!
Sınav sistemini hepimiz gibi ben de bol bol eleştiriyorum. Kızıyorum, verilen emeklerin boşa gitmesine üzülüyorum, gençleri aynılaştırmak isteyen bu sisteme isyan ediyorum. Sabah 06:30 ‘da kızımı masa başında uyuklar halde paragraf sorusu çözerken bulmak içimi acıtıyor.
Birbirini geçmenin asıl olduğu bu yarışta ebeveynlere de kızıyorum. Kendi çocuklarını tanımak ve isteklerine saygı duymak yerine kendi doğrularını dayatan anne ve babalar her şeyi daha kötü bir hale getiriyorlar. Hiçbir mesleğin kalıcı olma garantisi olmayan şu yapay zeka döneminden geçerken, “ille de bu bölümü okumalısın” diye diretmek niye?
Deli paralar isteyen özel okulların hissettirdikleri mi daha acımasız yoksa devlet üniversitelerinin hali mi içimi daha fazla acıtıyor bilemiyorum. Bilim yapılacağına inandığımız bu yerlerin fiziksel şartları, öğrenci profili, dar görüşlü yaklaşımları kanımı donduruyor.
Mezunların iş bulma istatistiğine göre ortalama 14 ay işsiz kalacak olan bu gençlere “hadi az daha gayret” demeye utanıyoruz. Sınavı kazansa ne olacak, üniversite mezunu olsa ne olacak, yeni mezun işsizliği tokat gibi çarpıyor suratımıza.
Ama yooo umutsuzluk yok, canım öğrencilerim, danışanlarım. İçinden geçtiğimiz bu tercih döneminde enseyi karartmıyoruz. Hepsinin ve daha fazlasının var olduğunu bilmek ancak umutsuzluğa kapılmamak, en büyük göreviniz. Tek bir ömrünüz var, nasıl isterseniz öyle geçsin. Kendi yolunuzu bulacağınıza inancım tam. Belki bugün yol net değil ama yola çıktığınızda daha görünür olacak. Eşlikçileriniz olacak. Bu yolculukta yalnız olmadığınızı göreceksiniz. Kendinize güvenin, umudunuzu yitirmeyin.
Son olarak her biriniz için dileğim; Umutlarınız En Güzel Öyküleriniz Olsun…
Not: Apollon Tapınağına gelince, hiç birimiz kahin değiliz geleceği göremiyoruz belki ama başka güçlerimiz var. Kendini tanıma cesareti, uygun eşlikçileri bulma sezgisi, ellerini kirletmeden yaşama kararlılığı, potansiyelimizi olabildiğince kullanma gayreti…
